Μόνο το άκουσμα της λέξης “προπαίδεια” δημιουργεί άγχος σε πολλά παιδιά, αλλά και σε γονείς.
Όλοι θυμόμαστε τους πίνακες με τους πολλαπλασιασμούς που έπρεπε να μάθουμε απέξω. Επανάληψη και πάλι επανάληψη. Κι όταν κάποιος μας ρωτούσε ένα τυχαίο γινόμενο ξαναπιάναμε με τη σειρά την προπαίδεια για να το βρούμε. Η απαγγελία της προπαίδειας δεν έχει καμία σχέση με τη μαθηματική σκέψη.
Τι σημαίνει τελικά μαθαίνουν την προπαίδεια;
Οι απόψεις έχουν λίγο διαφοροποιηθεί τα τελευταία χρόνια. Πρακτικά τι σημαίνει αυτό; Λιγότερη επιμονή στο να την “λέει απ΄ έξω” και περισσότερη κατανόηση των πολλαπλασιασμών, με ταυτόχρονη ανάπτυξη της ικανότητας να κάνει συνδυασμούς. Κάτι που θα βοηθήσει συνολικά την ανάπτυξη της σκέψης.
Η ικανότητα να τη λέει απέξω βοηθά το παιδί να κάνει γρήγορα τους υπολογισμούς και να κερδίζει χρόνο, όμως δεν αρκεί.
Ας σκεφτούμε το παράδειγμα 2Χ47. Για να κάνει το παιδί νοερά τον πολλαπλασιασμό δεν αρκεί να “λέει” την προπαίδεια. Πρέπει να μπορεί να “μεταφέρει” την γνώση του σε ένα δυσκολότερο επίπεδο.
Πολλοί από σας αναλαμβάνετε το ρόλο να διδάξετε στο παιδί σας στο σπίτι την προπαίδεια.
Βήματα που προτείνουμε.
Τα παιδιά πρώτα πρέπει να καταλάβουν τι είναι τελικά ο πολλαπλασιασμός και η προπαίδεια.
Στη συνέχεια κατακτούν και χρησιμοποιούν στρατηγικές για να βρουν κάποιο γινόμενο. Ένα απλό παράδειγμα: Υπολογίζουν το 5Χ5, αν προσθέσουν στο 4Χ5 ακόμη ένα 5.
Επιδιώκουμε να μάθουν αρχικά τα βασικά γινόμενα. Την προπαίδεια του 2, του 5, του 10.
Ζητάμε να κάνουν υπολογισμούς με παραδείγματα από την καθημερινότητα, κάποιες φορές σαν παιχνίδι.
Στο τέλος τα παιδιά αυτοματοποιούν την ικανότητά τους να λένε την προπαίδεια απ’ έξω.
Η “δέκατη” επανάληψη προσφέρει μόνο νεύρα και απογοήτευση.
Ακολουθούν δύο σύντομα βίντεο κατανόηση του πολλαπλασιασμού.