Ένα πεδίο διαρκούς προστριβής με κάποιους γονείς είναι οι εργασίες στο σπίτι. Συχνά και από την πλευρά των εκπαιδευτικών καλλιεργείται η εικόνα του καλού εκπαιδευτικού που δίνει πολλά για το σπίτι και στο σχολείο βάζει διαρκώς τεστ.
Ας ξεκινήσουμε από το τελευταίο. Στο δημοτικό δεν υπάρχουν τεστ. Λόγοι πολλοί. Ένας προφανής – όταν κάνουμε μέρα παρά μέρα τεστ πότε μένει χρόνος για μάθηση στο σχολείο;
Από τη άλλη μαθαίνω δε σημαίνει πως ακούω – επαναλαμβάνω, άρα έμαθα. Τι εργασίες ζητάμε από τους μαθητές και γιατί;
Αλήθεια για σκεφτείτε πώς μαθαίνουμε, από πού;
Μήπως επιμένουμε να μάθει το παιδί μας με αυτόν τον τρόπο;
• Η διδασκαλία έχει στόχο την αξιολόγηση.
• Αποτέλεσμα ανιαρή μάθηση.
• Παραβλέπουμε τις ανάγκες των μαθητών, τη λύση προβλημάτων, το ενδιαφέρον για μάθηση, τη συνεργατική μάθηση. Ενδιαφερόμαστε μόνο για ό,τι παρατηρούμε.
• Παραβλέπουμε τη σκέψη, τον στοχασμό, το ενδιαφέρον. Δεν μας νοιάζει τι συμβαίνει “στο κεφάλι του παιδιού”!
• Συχνά ο μαθητής δεν ξέρει τι να κάνει αυτό που έμαθε. Πού χρειάζεται η γνώση;
Μήπως μαθαίνουμε καλύτερα αλλιώς;
Σκοπός είναι ο μαθητής να βρει απαντήσεις σε προσωπικά «προβλήματα» και να αυτοοργανώνει τη μάθησή του. Να κατανοήσει τον πραγματικό κόσμο.
Δίνουμε λοιπόν σημασία στο μαθησιακό περιβάλλον (πρώτη εικόνα), εμψυχώνουμε. Τον βοηθάμε να ανακαλύψει πώς μαθαίνει. Μαθαίνει να αξιοποιεί τη σκέψη και την πράξη.
Ας έρθουμε και πάλι στις εργασίες κατ΄ οίκον.
Τι από τα παραπάνω υπηρετούν; Αν τίποτα, τότε γιατί να δοθούν; Το υπουργείο επιμένει!
Εδώ οι οδηγίες του Υπουργείου για το θέμα, αναλυτικά.
Αξιόλογο βιβλιαράκι 18 σελίδων, της κας Βοσνιάδου, για το Πώς μαθαίνουν οι μαθητές.
Και τα αναλυτικά προγράμματα, δηλαδή οι νόμοι για το τι μαθαίνουν οι μαθητές σε κάθε τάξη.