Αγαπητέ γονέα,
ένας μαθητής της τρίτης δημοτικού θα πρέπει να μπορεί ήδη να ανεβαίνει τους αριθμούς ανά 10, 20, 30, 40, 50 όχι μόνο στην πρώτη εκατοντάδα αλλά και πιο πάνω.
Για να γίνει αυτό χρειάζεται εξάσκηση, όπως επίσης πρέπει ο μαθητής να έχει αντιληφθεί την αναλογία: 2+2=4 άρα 20+20=40
γιατί αν το 2 είναι δεκάδες, τότε: 2 δεκάδες + 2 δεκάδες = 4 δεκάδες δηλ. 40 .
Ζητήστε από το παιδί σας να απαγγέλλει φωναχτά διψήφιους και τριψήφιους αριθμούς που του δίνετε εσείς γραμμένους σε ένα χαρτί, παράδειγμα 59, 67, 235 κλπ.
Αντίστροφα μπορείτε να του ζητήσετε να γράφει σε ένα χαρτί αριθμούς που του λέτε εσείς.
Τα παιδιά γνωρίζουν ήδη την αξία των ψηφίων ενός αριθμού. Για παράδειγμα, όταν ακούν τριακόσια πενήντα έξι, γράφουν 356 και γνωρίζουν πως:
- Ο αριθμός τριακόσια σημαίνει 3 εκατοντάδες ή 300
- Ο αριθμός πενήντα σημαίνει 5 δεκάδες ή 50 και
- Ο αριθμός έξι σημαίνει 6 μονάδες
Κάθε ένας από αυτούς γράφεται στη σωστή θέση: 356 .
Το 356 είναι το αποτέλεσμα της πρόσθεσης των «κομματιών» του αριθμού, 300+50+6.
Οι προσθέσεις και οι αφαιρέσεις με το νου δε γίνονται όπως τις κάνουμε κάθετα.
Στην πρόσθεση και την αφαίρεση χρησιμοποιούμε το ενδιάμεσο σκαλοπάτι της επόμενης δεκάδας ή της προηγούμενης.
Παράδειγμα:
18+7, σκεφτόμαστε 18+2+5 γιατί από το 18 στο 20 μεσολαβούν 2 βήματα και μας απομένουν ακόμη 5.
Αν η πρόσθεση ήταν:
38+17, σκεφτόμαστε 38+10=48 48+2=50 50+5=55
Δεύτερος δρόμος είναι να προσθέσει ο μαθητής δεκάδες με δεκάδες και μονάδες με μονάδες και στη συνέχεια να βρει το συνολικό άθροισμα.
38+17, 30+10=40 8+7=15, 40+15=55
Ανάλογα μπορεί ο μαθητής να σκεφτεί και στην αφαίρεση.
Παράδειγμα:
73-27
Η προπαίδεια είναι απαραίτητη στα μαθηματικά, σε όλες τις τάξεις που ακολουθούν. Η συχνή επανάληψη θα βοηθήσει το μαθητή να έχει άνεση. Καλό είναι το παιδί να ανακαλύπτει σιγά σιγά και εναλλακτικούς τρόπους εύρεσης του αποτελέσματος ενός γινομένου αριθμών.
Για παράδειγμα κάποιοι τρόποι:
4Χ30, σκεφτόμαστε 2Χ30=60 και 2Χ30=60, 60+60=120 ή
4Χ30 είναι, 4 φορές από 3 δεκάδες= 12 δεκάδες ή 120
4Χ32, σκεφτόμαστε: 4Χ30=120 και 4Χ2=8, 120+8=128
Το τελευταίο παράδειγμα προϋποθέτει πως το παιδί γνωρίζει το γινόμενο 3Χ40. Αν όχι θα πρέπει να επιμείνουμε στα προηγούμενα.
Ζητάτε πάντα από το παιδί να σας εξηγεί τη σκέψη του. Τι έπρεπε να βρει; Πώς σκέφτηκε μια λύση; Ποια βήματα ακολούθησε; Γιατί διάλεξε κάποιον τρόπο; Μήπως θα μπορούσε να ακολουθήσει κάποιον άλλο;
Κάντε αυτές τις ερωτήσεις ακόμη κι αν διάλεξε λάθος τρόπο να λύσει την άσκηση ή αν βρήκε λάθος αποτέλεσμα. Μη βιαστείτε να το διορθώσετε. Θα μάθει μόνο αν καταλάβει «το δρόμο» που διάλεξε.
Πολλές φορές τα παιδιά έχουν τους δικούς τους «περίεργους» τρόπους να σκέφτονται και να εκτελούν πράξεις. Δεν απαγορεύουμε κανέναν τρόπο. Δείχνουμε κάποιους που είναι ευκολότεροι και που θα βοηθήσουν μελλοντικά το παιδί. Συχνά οι μαθητές εκτελούν πράξεις και βρίσκουν σωστό αποτέλεσμα, δίχως όμως να κατανοούν τι ακριβώς κάνουν. Προσπαθήστε να διακρίνετε αν κατέχει τους μηχανισμούς εκτέλεσης μιας πράξης, αν κατανοεί ό,τι κάνει, αν διαλέγει το σωστό δρόμο για να λύσει ένα πρόβλημα. Μπορεί ένα λάθος αποτέλεσμα να οφείλεται σε μια μικρή απροσεξία.